Misschien is het wel aardig een beetje een idee te hebben van wat het gaat worden. Mussen, zover zijn we, maar hoe dan?

In het ontwerp heb ik vijf mussen op een muur geplaatst. Maar om geen ondoordringbare afscheiding tussen de ene en de andere kant van de straat te creëren is de muur in drie stukken verdeeld – een groter stuk waar drie mussen op zitten, en twee kleinere delen waarop elk één mus zit. De mussen zijn allemaal verschillend en ze kijken allemaal een andere kant op-soms naar elkaar, soms van elkaar weg.  Doordat ze allemaal anders op de muur zitten is er aan alle kanten van het beeld iets te zien. Zelfs van boven af is er voor bewoners van de woningen op hoger gelegen etages wat te zien.

Op een hoogte van 1,71 meter loopt door het hele beeld een laag glas van een centimeter dik. Op het plaatje zie je alleen de muur, maar het glas loopt ook door de mussen heen. Hierdoor worden de vogels met elkaar verbonden terwijl er tegelijkertijd licht door de donkere steen valt. (Licht, lucht, ruimte, vrijheid).

Als een beeld buiten in de open lucht staat lijkt het al gauw aan de kleine kant. Het worden dus best  flinke mussen, van staart tot snavel bijna een meter.

Zowel de muur als de mussen worden opgebouwd uit grijs granieten tegels. Natuurlijk heb ik eerst even uitgeprobeerd in hoeverre je op elkaar gelijmde tegels kunt bewerken alsof het één steen is. Dat ging best..

Eerst even voorstellen: mijn naam is Sjanneke van Herpen, ik ben beeldhouwer. Dit blog gaat over het beeld dat ik ga maken voor de Wilgenhoflaan in Beverwijk in opdracht van de gemeente Beverwijk.

foto: Riekert Cloethe

Even uitleg over de wat vreemde titel van de site: Mussies.gaatverweg. Zo ver weg gaan die musjes niet – van Wijk aan Zee naar Beverwijk. Dit is eigenlijk een reis-blog, voor mensen die ver weg gaan. In 2014 heb ik ver weg (in Zuid Afrika) een beeld gemaakt, en toen via www.sammoet.gaatverweg.nl iedereen op de hoogte gehouden.

Omdat ik lekker overweg kan met dit programma  heb ik besloten het ook voor dit blog te gaan gebruiken. Bovendien -de afstand in kilometers is weliswaar zelfs te voet af te leggen maar je kunt het hele proces van idee naar beeld ook als een lange reis zien.

Het idee.

Eerst was er het idee dat er een beeld moest komen aan de Wilgenhoflaan. En na een wandelingetje door de buurt kwam er een beeld in me op dat bleef hangen. Het was een mooie zonnige dag. Kinderen renden achter elkaar of een voetbal aan, een vrouw liep met een kinderwagen, een paar mannen stonden te praten, een paar verveelde pubers slenterden van niks naar nergens.

Meteen moest ik denken aan de groep mussen die regelmatig in mijn tuintje scharrelt, schooit, ruzie maakt, baltst, tsjielpt, eet of gewoon een beetje rondhangt. Over de uitvoering moest ik nog verder nadenken, maar dat het mussen zouden worden was voor mij duidelijk.

Hoe dat idee uiteindelijk vorm gaat krijgen is te volgen via dit blog. Als je je inschrijft krijg je automatisch bericht als er weer een nieuw stukje geschreven is. (Inschrijven kan door in de kolom hiernaast of hieronder je e-mail adres in te vullen).